283 - Zwaaien
Geboren ben ik op 4 mei 1941 en woonde Uiterwaardenstraat 384-1. Mijn eerste bewuste verjaardag was toen ik vier werd in 1945. En dat was me een groot feest ter ere van mijn verjaardag. Ik zag dat de mensen mijn straat op stroomden, voornamelijk vrouwen, en er was zelfs een grote rondedans op de kruising met de Dintelstraat naast de Lutherse Kerk. Mijn moeder rende er in haar peignoir ook naar toe. Wat kon dat in een kinderbrein iets anders betekenen dan dat het allemaal ter opluistering van mijn verjaardag was.
De tijd dat ik er nog woonde tot in 1948 behoren tot mijn gelukkigste jeugdjaren. Als jong jochie werd je door de wat oudere kinderen altijd extra betrokken bij de spannende spelletjes als rovertje om de Lutherse Kerk. Mijn bovenbuurjongen Co Rentmeester deed ook mee, de latere beroemde Life fotograaf. Ook spannend was om te zien hoe er af en toe een hele grote harp naar beneden of boven getakeld werd bij de familie Mengelberg aandachtig gevolgd door een klein jongetje: Mischa.
Toch terugkijkend met de wetenschap van nu verwondert me het hoe het mogelijk was dat direct na de oorlog het leven op straat zo normaal was. Ik had er verscheidene vriendjes waar ik wel eens thuis kwam en overal was het of iedereen er al jaren woonde. Kijk je echter op Joods Monument dan zie je tot je grote verbazing dat een heleboel appartementen bewoond werden door joodse families die allemaal zijn omgekomen in Auschwitz en Sobibor. Die stemming voelde je helemaal niet. En die paar razzia’s die er geweest waren, natuurlijk was ik te jong om dat bewust mee te hebben gemaakt. Zat mijn vader met zijn Jodenster gewoon thuis te hopen dat hij als gemengd gehuwde niet gepakt zou worden? Nooit is er door mijn ouders iets over verteld. Hoe heeft die overgang naar die nieuwe bewoners zich voltrokken?
Toch is er een vage herinnering blijven hangen. Als kleuter zat ik meestal in de erker te spelen. En het leukste was om via de ramen van de volgende erker te zwaaien naar een iets ouder meisje dat altijd vrolijk terugzwaaide. Pas veel later hoorde ik van mijn moeder dat dat meisje ook gehaald is. Uit Joods Monument weet ik nu dat het Carla Schaap was. Gepakt als enige van het gezin. Haar ouders hebben het overleefd. Dook zij daar soms onder bij een pleeggezin? Maar van alles wat voor ellendigs er in de bezettingstijd gebeurd is doet dit me toch altijd nog veel pijn, het zwaaien naar dat vrolijke meisje.
Carla Alice SCHAAP en alle andere vermoorde buren |
Evert Rulf
2 februari 2014
e-mail:
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Eerder ingezonden door Evert Rulf: