264 - "Man vermist"
Mijn vader (1915) kwam ik 1943 in de Waverstraat wonen met zijn eerste vrouw. Zijn broer (1917) kwam enkele maanden daarvoor, met echtgenote, in de Uiterwaardenstraat 26 wonen. Beiden waren werkzaam in de bakkerijen van de familie van de echtgenote van mijn vader's broer.
Deze familie heette Schutte en hadden zo'n 26 bakkerijen in Amsterdam, althans, dat heb ik mij laten vertellen. Mijn vader's broer (Johannes Margarethus Demmendaal) leed aan 'zenuwen' en ernstige epilepsie. De jongens waren met drie maar de oudste broer was in 1932 op 24 jarige leeftijd al overleden aan deze ernstige vorm van epilepsie waar in die jaren nog weinig aan te doen was. Johannes leed aan zogenaamde 'stille epilepsie' zoals dat destijds werd genoemd en stond af en toe met dingen in zijn hand in de bakkerij en wist dan niet meer wat hij moest. Mijn vader moest zijn broer constant in de gaten houden omdat hij ooit eens, zonder ovenhandschoenen, een hete bakplaat uit de over had gepakt en zijn handen dus ernstig had verbrand.
Eind 1948 ging het weer helemaal niet goed met Johannes en bleef hij thuis. Op 03-01-1949 verliet hij 's morgens om 6 uur zijn woning aan de Uiterwaardenstraat om nooit meer terug te keren. Zijn zoontje was de maand daarvoor net één jaar geworden. Hij was verdronken en mijn vader heeft altijd gezegd dat zijn broer het leven niet meer aankon en gekozen had voor de dood.
In een historische krant (De Waarheid) van 10-01-1949 staat een grote advertentie van politie Amsterdam over de vermissing van deze 'aan zenuwen lijdende' bakker. Ik had dagen gezocht naar een ander krantenbericht waarin staat dat hij is gevonden maar dit niet kunnen vinden. Volgens mijn vader is zijn broer zes tot acht weken spoorloos geweest en uiteindelijk gevonden in de Amstel (?), Amstelkanaal (?). Ik kan echter niet vinden waarneer hij is begraven dus weet niet hoe lang hij is zoek geweest. Volgens mijn vader was het na de vermissing datum gaan vriezen en had zijn broer dus weken onder het ijs gelegen. Als overlijdingsdatum wordt 03-01-1949 (dag van vermissing) aangegeven.
Mijn vader miste zijn kleine neefje (Robert) heel erg maar er ontstond onenigheid tussen mijn vader en de weduwe omdat zij (begrijpelijk, zeker in die tijd) niet wilde horen dat haar man zichzelf van het leven had beroofd. Het contact werd verbroken en ieder jaar zei mijn vader op 7 december: "vandaag is die kleine van Jan jarig".
Ik ben geboren in 1963 en van klein meisje af aan kan ik mij die woorden herinneren. Robert bleef altijd die kleine van Jan. Omdat ik al tientallen jaren af en aan bezig ben met stamboomonderzoek, vond ik het eindelijk wel eens tijd om deze 'kleine van Jan' te gaan zoeken. Deze 'kleine knul' is ondertussen Rob van 65 jaar en vond het waanzinnig leuk dat zijn volle nicht hem heeft opgespoord. Zowel hij als ik hebben helemaal geen familie, niemand, en dit is dus wel erg bijzonder. We gaan elkaar volgende week maandagavond ontmoeten, spannend! Rob was helemaal onder de indruk van het verhaal over zijn vader want hij wist hier niets van. Zijn moeder wilde er nooit over praten dus hij is reuze benieuwd naar alle verhalen die ik heb gehoord van mijn vader. Mijn vader is ondertussen ook al 20 jaar overleden maar wat had hij het geweldig gevonden dat ik 'die kleine van Jan' zou gaan ontmoeten.
Zijn er misschien mensen die nog iets af weten van het gebeuren van de vermiste bakker die later verdronken bleek te zijn?
Vriendelijke groet,
Jacqueline Demmendaal
E-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Deze familie heette Schutte en hadden zo'n 26 bakkerijen in Amsterdam, althans, dat heb ik mij laten vertellen. Mijn vader's broer (Johannes Margarethus Demmendaal) leed aan 'zenuwen' en ernstige epilepsie. De jongens waren met drie maar de oudste broer was in 1932 op 24 jarige leeftijd al overleden aan deze ernstige vorm van epilepsie waar in die jaren nog weinig aan te doen was. Johannes leed aan zogenaamde 'stille epilepsie' zoals dat destijds werd genoemd en stond af en toe met dingen in zijn hand in de bakkerij en wist dan niet meer wat hij moest. Mijn vader moest zijn broer constant in de gaten houden omdat hij ooit eens, zonder ovenhandschoenen, een hete bakplaat uit de over had gepakt en zijn handen dus ernstig had verbrand.
Eind 1948 ging het weer helemaal niet goed met Johannes en bleef hij thuis. Op 03-01-1949 verliet hij 's morgens om 6 uur zijn woning aan de Uiterwaardenstraat om nooit meer terug te keren. Zijn zoontje was de maand daarvoor net één jaar geworden. Hij was verdronken en mijn vader heeft altijd gezegd dat zijn broer het leven niet meer aankon en gekozen had voor de dood.
In een historische krant (De Waarheid) van 10-01-1949 staat een grote advertentie van politie Amsterdam over de vermissing van deze 'aan zenuwen lijdende' bakker. Ik had dagen gezocht naar een ander krantenbericht waarin staat dat hij is gevonden maar dit niet kunnen vinden. Volgens mijn vader is zijn broer zes tot acht weken spoorloos geweest en uiteindelijk gevonden in de Amstel (?), Amstelkanaal (?). Ik kan echter niet vinden waarneer hij is begraven dus weet niet hoe lang hij is zoek geweest. Volgens mijn vader was het na de vermissing datum gaan vriezen en had zijn broer dus weken onder het ijs gelegen. Als overlijdingsdatum wordt 03-01-1949 (dag van vermissing) aangegeven.
Mijn vader miste zijn kleine neefje (Robert) heel erg maar er ontstond onenigheid tussen mijn vader en de weduwe omdat zij (begrijpelijk, zeker in die tijd) niet wilde horen dat haar man zichzelf van het leven had beroofd. Het contact werd verbroken en ieder jaar zei mijn vader op 7 december: "vandaag is die kleine van Jan jarig".
Ik ben geboren in 1963 en van klein meisje af aan kan ik mij die woorden herinneren. Robert bleef altijd die kleine van Jan. Omdat ik al tientallen jaren af en aan bezig ben met stamboomonderzoek, vond ik het eindelijk wel eens tijd om deze 'kleine van Jan' te gaan zoeken. Deze 'kleine knul' is ondertussen Rob van 65 jaar en vond het waanzinnig leuk dat zijn volle nicht hem heeft opgespoord. Zowel hij als ik hebben helemaal geen familie, niemand, en dit is dus wel erg bijzonder. We gaan elkaar volgende week maandagavond ontmoeten, spannend! Rob was helemaal onder de indruk van het verhaal over zijn vader want hij wist hier niets van. Zijn moeder wilde er nooit over praten dus hij is reuze benieuwd naar alle verhalen die ik heb gehoord van mijn vader. Mijn vader is ondertussen ook al 20 jaar overleden maar wat had hij het geweldig gevonden dat ik 'die kleine van Jan' zou gaan ontmoeten.
Zijn er misschien mensen die nog iets af weten van het gebeuren van de vermiste bakker die later verdronken bleek te zijn?
Vriendelijke groet,
Jacqueline Demmendaal
E-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.