4 mei
door Jacqueline Wesselius
RIVIERENBUURT -
Maurits Koopman woonde
in de Kromme-Mijdrechtstraat. Nadat de Duitse bezetters de
anti-jodenwetten invoerden, was er eigenlijk nog maar één plek waar
kinderen zoals hij ongehinderd konden spelen: de Amstel. De
speeltuin was verboden terrein geworden, zoals zoveel andere
plaatsen en activiteiten.
Maurits zwom vaak in de Amstel. Op een keer zag hij een jongetje dat
bijna verdronk. Hij aarzelde niet,sprong in het water en bracht het
jochie naar de kant. De moeder van het kind - wier man een NSB'er
was - was Maurits zo dankbaar, dat ze hem aanbood iets terug te
doen. Maurits vroeg haar een brief te schrijven waarin stond dat hij
haar zoon gered had. Dat deed ze, eindigend met 'Heil Hitler!'
Herhaaldelijk redde de brief Maurits, zijn zusje Rita en hun ouders
van deportatie. Elf keer, om precies te zijn. Maar de twaalfde keer
was het effect uitgewerkt. Zo kwamen ze toch nog in Auschwitz
terecht. Het verhaal had een half happy end. De kinderen overleefden
Auschwitz. De ouders niet.
Dick Walda, schreef het op in 'Een huilbui van jaren', een van de
vele boeken en boekjes die hij uitbracht over de oorlog - en de
Rivierenbuurt. Ook vertelde hij dit verhaal tijdens de herdenking
bij de Rozenoordbrug. De familie Koopman behoorde tot de 17.000
joden die voor de oorlog in de Rivierenbuurt woonden - en van wie er
13.000 vermoord werden, in Auschwitz en elders. 'Van de andere
bewoners waren er wel die de joden hielpen', zegt Walda. 'Maar de
meesten keken de andere kant op.'
Herdenking bij de Rozenoordbrug (C.W. Ittmannpad)
Dick Walda vertelt over Maurits Koopman
foto: Jacqueline
Wesselius
Meer
dan zestig jaar na dato zijn er gelukkig nog mensen die niet willen
vergeten wat er toen is gebeurd. Of wat zich daarna voor
soortgelijke dingen hebben afgespeeld. Ook nu weer zijn er veel naar
de Rozenoordbrug gekomen: ouderen, jongeren, ouders met kinderen ook
- maar ik mis een paar 'oude getrouwen', naar ik vrees om
gezondheidsredenen.
Koorzang olv Maarten Smit bij de herdenking bij de Rozenoordbrug (C.W. Ittmannpad)
foto: Jacqueline Wesselius
Helaas zijn er ook die zich van 4 mei niets aantrekken. Tijdens de
twee minuten stilte dendert het verkeer onverminderd over de A10.
Het koor zingt er (onder leiding van Maarten Smit) niet minder mooi
om (Reger en Schubert, o.a.). Petje af. Het is zó moeilijk om in de
buitenlucht te zingen, en dan ook nog met het verkeer op de
achtergrond...
Gaaspstraat - kindermomument en invalidenauto'tje
foto: Jacqueline Wesselius
Na
afloop praten sommigen nog na in de speeltuin aan de Gaaspstraat.
Broederlijk staat een invalidenwagentje daar naast het
Kindermonument. Een paar straten verder, op het Merwedeplein, liggen
ook bloemen bij het beeldje van Anne Frank. Hier eindigt mijn
'gedenkdag', die begon op de Nieuwe Ooster.
Ook bij Anne Frank liggen bloemen
foto: Jacqueline Wesselius
Overal
kwam ik mensen tegen die ook aan 't herdenken waren. Iedereen met
zijn eigen gedenktekens, zijn eigen herinneringen. Het schept een
band.
4
mei 2008
e-mail:
info@jacquelinewesselius.nl
Meer
foto's van Jacqueline Wesselius vindt u hier >>
Meer over de schrijver / journalist Jacqueline Wesselius >>
<< terug naar de vorige pagina
<< naar Jacqueline Wesselius |