"Het
Dongepleintje"
Je hoorde de schreeuwende stemmen al van uit de verte,
heeeee "second dribbel", of heeeee "foul", prachtige
Amerikaanse termen die je gewoon niet in het Hollands kon
vertalen. Ze hoorden gewoon bij het spel, zoals ook "jump of
hookshot", "lay-up" of andere namen voor bepaalde
spelmomenten, zo was het niet gewoon "uit", maar "out". Het
speelterrein voor de grafischeschool, wat door ons omgedoopt
was tot "Dongepleintje", was voor ons jongens de plaats om
na school en vrije middagen het basketballspel te beoevenen,
vaak tot grote ergernis van mijnheer Flentge,
(leraar aan de L.J.Costerschool) die er tegenover
woonde. Als je wat later kwam, waren de teams al compleet en
hoopte je maar dat er eentje zich plotseling herinnerde dat
hij nog huiswerk te maken had of 'n boodschap voor z'n
moeder moest doen en naar huis ging, zodat er plaats was
voor jou.
Eddie Klein 'n begenadigd basketball speler, die op 20
jarige leeftijd door 'n verkeers ongeval om het leven kwam,
was er altijd, evenals Kees Smit, Tonnie Boot, Paul den
Dekker, Rene de Vries, Jimmie, Joop Hille, Ben van Geuns,
Gerard Katee, mijn broer en ik en nog enkele andere
enthousiastelingen waarvan ik helaas de namen ben vergeten.
Nat, bezweet en soms met schaafwonden als je op de stenen
gevallen was, gingen we tegen zessen weer naar huis. De
meesten waren lid geworden van de diverse basketballclubs,
zoals o.a., HERLY (Hervormd Lyceum), D.E.D (De Eerste
Driejarige), the Wolves, het latere Monarks en de Surinaamse
vereniging Azumma. Met de club teams werd er gespeeld in "de
Apollohal" en het "oude RAI" gebouw aan de Ferdinand
Bolstraat.
De Apollohal was eigenlijk gebouwd voor ijshockey, maar is
kort na de 2de Wereldoorlog verbouwd voor het be-oevenen van
verschillende zaalsporten, of andere evenementen,
(o.a. Jazzconcerten) evenals de RAI, die ook zijn
oorspronkelijk doel kwijtgeraakt was, n.l. het houden van
tentoonstellingen van rijwielen en auto's en zelfs de
huishoudbeurs heeft er jaren onderdak gevonden. Het waren
voor zover ik weet de enige twee overdekte sporthallen in
die tijd, want de ijshockeyhal op het
Museumplein, tegenover het
Concertgebouw, was al afgebroken.
Op een avond, het zal zo ongeveer 8 uur zijn geweest, kwamen
we na 'n wedstrijd in de Apollohal gespeeld te hebben op de
weg naar huis over de Churchilllaan,
en even voorbij "de zonnewijzer" in de Slaakstraat of
Sloestraat, dat ben ik vergeten, stond het keukenraam
wagenwijd omhoog geschoven, met 'n enorme vers gebakken
taart op het tafeltje daar voor om af te koelen. Wel, wat
denkt U, met zo'n 5 of 6 hongerige en baldadige jongens in
de leeftijd van rond de vijftien en zestien, die er
toevallig langs liepen ? De familie daar, heeft in ieder
geval geen taart gegeten.
Max.C.van.der.Glas.
april 2008
|