Het geheim van de bunker
Het is begin 1945 en ik zit nu tijdelijk op de
Rooms Katholieke school in de IJselstraat. De broeders, Paters en andere geestelijken
lopen langs mij als uit 'n andere wereld. Echt thuis voel ik mij daar niet, maar voorlopig
vinden mijn ouders het beter om mij daar maar voorlopig "te stationeren". Zelfs
op zondagmorgen moet ik naar de IJselstraat om Cathegisatieles te volgen. Dat is als je
vanuit de Waalstraat komt aan je rechterhand, net voor de school in een benedenhuis. De
lessen volg ik en probeer dapper mee te bidden, maar het lukt niet erg. Ik zit al met mijn
gedachten aan het eind van de les en probeer uit te vogelen hoe ik straks weer zoveel
mogelijk bidprentjes van het tafeltje naast de uitgang zal nemen,niet te veel,want dat
valt op, want eigenlijk mag je er maar 1 pakken. Maar ik vind die grote zo mooi van kleur,
met Jezus en zijn dicipelen en 10 kleine plaatjes geven recht op 1 grote prent.
Oke,je moet
dan wel 'n week wachten, want gelijk inleveren valt op,maar dat is het wel waard in mijn
ogen.
Aan de overkant is ook 'n school, maar dan alleen voor meisjes,waar ik als jochie van 6
nog geen interesse in heb. Nee, dan "mijn" school, ik blijf over en krijg dan wat
te eten dat door de broeders is klaar gemaakt. 't Is geen vetpot maar het smaakt.
Niemand daar weet dat ik van mijn moeder, van huis uit iedere dag boterhammen mee krijg of
wat anders wat niet te eten is. Meestal is het iets van tot suikerbieten gemalen pulp,
vermengt met gemalen Tulpenbollen, belegd met stroop die uiteraard ook van suikerbieten
gemaakt werd, want we zitten wel midden in de "Hongerwinter" en als Jood is het
voor mijn vader extra moeilijk om de boer op te gaan om wat te schooien.
Hier nu kwam de bunker tot redding. Op mijn weg naar school, kwam ik langs de bunker die
aan de zijkant van het veld stond, dat als speelplaats diende voor de daar op school
gaande kinderen en later als Korfbalveld is gebuikt. (dacht dat er tijdens de oorlog ook
Duitsers in zaten) In het midden van deze (en ook van alle andere bunkers) zat 'n vierkant
luchtgat van c.a. 25cm. Hier liet ik dan mijn meegenomen eten in vallen en dat is tot aan
vandaag toe het best bewaarde geheim geweest tussen mij en de bunker.
Max.van.der.Glas.
|