Fragment uit het oorlogsdagboek
Bungalowavonturen/Het Grote Onweer door P.W. van Rossum (1910-1982)
Dinsdag 25 augustus 1942
Het
gebeurde op de avond van deze dag dat we op een haartje na ontsnapten aan een groot
gevaar. Het was aan een stom toeval te danken dat we ontkwamen aan een listig opgezet
komplot om ons gezin er in te luizen bij het luisteren naar de verboden Engelse
radiouitzendingen. Het was zo dat moeder en ik allebei die avond de deur uit waren en
vader alleen thuis was.
Toen ik tegen tien uur weer thuis kwam viel het
me op dat er twee mensen in de portiek naast de onze druk met elkaar aan het smoezen
waren. Ik schonk er geen aandacht aan en ging onmiddellijk naar binnen. Boven gekomen vond
ik vader in een nogal opgewonden toestand. Hij zag er ontdaan uit en had de deur
gegrendeld met allebei de sloten wat me al dadelijk bevreemdde.
Hij viel onmiddellijk met de deur in huis: Goddank dat je er bent... er is me
hier vanavond wat moois gebeurd! We zijn bijna verraden door dat S.S.-wijf hier aan de
achterkant... Laat ik het van het begin af aan vertellen, zo begon hij. Jullie
waren allebei weg, ik had de afwas voor moeder gedaan en daarna ben ik in de makkelijke
stoel gaan zitten met een boek. Ik was een beetje moe en viel in slaap, maar toen ik na
een half uurtje weer wakker werd, zag ik op de klok dat het net kwart voor negen was, dus
tijd om naar de Engelse radio te gaan luisteren.... maar ik was te slaperig om uit m'n
stoel te komen en dacht bij me zelf: ach, laat ik het vanavond maar eens overslaan, je
hoort toch niks dan narigheid op 't ogenblik.
Dus bij uitzondering kwam die radio niet aan en ik bleef doorlezen. Nou, dat is ons
geluk geweest, want nauwelijks een kwartier later wordt er hard op de deur geklopt... Was
't meneer M.... [de buurman van 3 hoog] of ie even binnen kon komen, hij had me wat
te vertellen en ik zag aan z'n gezicht dat ie nogal geschrokken was. Heeft u
vanavond naar de Engelse zender geluisterd?, vroeg ie dringend. Nee...
toevallig niet, want ik zat te lezen en ik was in slaap gevallen. Hoezo? Nou,
dan bent u door 't oog van een naald gekropen, zegt M., want ze hebben in dit
huis, zonder dat iemand er erg in had achter de deuren staan te luisteren en ik kwam daar
achter doordat ik iemand, die bij me op bezoek was, uit liet.
Ik wilde het portaal-licht voor hem aandoen en tegelijkertijd keek ik over de
trapleuning naar beneden en daar zie ik een vrouw bij u voor de deur en ze stond met haar
hoofd stijf tegen het paneel gedrukt, kennelijk te luisteren naar wat daar binnen
gebeurde.
Dat leek me nogal verdacht toe en ik kon niet nalaten naar beneden te roepen: bij
wie moet u wezen... zoekt u iemand van de familie Van Rossum... want die zijn naar ik meen
niet thuis.
Nou, die vrouw schrok blijkbaar van mijn stem en van het gerucht op het portaal en
deed haastig een paar stappen terug, zodat ik haar nu helemaal goed te zien kreeg en toen
wist ik ogenblikkelijk wie dat was.
't Was de vrouw van die Duitse SS-er, hierachter in de Maasstraat en er was geen
twijfel aan mogelijk dat ze jullie had staan afluisteren of er ook naar de verboden zender
geluisterd werd. Ik vroeg brutaalweg aan haar wat ze hier eigenlijk kwam doen en hoe ze
binnen gekomen was. O, riep ze uit, wat vreselijk dom van me... ik ben
per ongeluk de verkeerde portiek ingegaan... ik moest bij mijn vriendin hiernaast zijn en
ik dacht al: wat is het hier allemaal vreemd...! Daarna liep ze snel de trap af en
verdween. Mijn bezoeker zei toen heel laconiek: Gunst, die zelfde vrouw ging ruim
een half uur geleden tegelijk met mij naar binnen! Dat mens heeft hier dus minstens
een half uur lang op de trap gebivakkeerd... heeft u echt niet de radio aangehad meneer
Van Rossum?
Maar vader kon gelukkig nogmaals bevestigen dat de radio geen ogenblik aan was
geweest. Nou, dan heeft u zeldzaam geluk gehad, zo besloot de heer M. De smoes
van de vrouw was dan ook wel erg doorzichtig en er kon geen sprake van zijn dat ze per
ongeluk een verkeerd huis was binnen gegaan.
Het
schoot me nu ook te binnen dat ik toen ik thuis kwam de beide vrouwen samen had zien
praten in de portiek naast de onze en er kon dan ook geen twijfel over bestaan dat er
sprake was van een komplot om ons aan de galg te brengen. “Laat
het ons een waarschuwing zijn voor het vervolg”, zei vader, “we
kunnen voortaan niet voorzichtig genoeg meer zijn!
"
Jaap van Rossum -
http://home.kpn.nl/javaros/
<< Terug naar de vorige pagina << |