Ingezonden bijdrage van Max van der Glas

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Max.C.van.der.Glas (1938-2016)
(Natanya Israël)

index Max

 
   Het roze driehoekje  

Door de eeuwen heen werden homoseksuelen, zowel mannelijke als vrouwelijke, vervolgd. Vooral in het Christendom stond men zeer vijandig tegenover homoseksualiteit en al tijdens de tijd van de Kruistochten werd er in 1120 tijdens het “Concilie van Nablus” vastgelegd dat homofilie strafbaar werd gesteld en de straf die daar op stond, was de brandstapel.

 

Vooral de Kerk liet zich in deze horen en in het Oude Testament wordt er zelfs op uitdrukkelijke wijze gewag van gemaakt dat diegenen die zich aan homoseksuele activiteiten schuldig maakten, gedood moesten worden. Ook in het Nieuwe Testament staan passages die homofilie ten strengste afkeuren. Door de eeuwen heen hebben de Rooms Katholieke Kerken, de Oosters-orthodoxe Kerken, evenals de Protestantse Kerken een zeer vijandige stelling genomen tegen homofilie, waaronder speciaal de mannelijke homofielen te lijden hadden.

Enkele buitensporige gevallen in Nederland zijn bekend, zoals de executie in Utrecht van ongeveer 15 personen in 1730, die zich aan homofilie schuldig zouden hebben gemaakt. Deze personen werden toen aangeduid als “Sodomieten”. Naar aanleiding daarvan werd de toenmalige Republiek der Nederlanden overspoeld met een hetze tegen homofielen, die zijn climax uiteindelijk vond in het vooral Calvinistische dorp Faan in Groningen, waar na een proces, 22 personen die verdacht werden van sodomie, tot de dood, door wurging, werden veroordeeld. Pas onder het Franse bewind werd strafbaarheid van homoseksualiteit afgeschaft. Het duurde nog tot 1911 dat er een wet werd aangenomen dat voor homoseksuele contacten de minimum leeftijd op 21 jaar werd gesteld, de z.g. “zedelijkheidswet”.
Alleen als beide partners jonger waren dan 21 jaar, gold een minimum leeftijd van 16 jaar.
Pas tijdens de Duitse bezetting gedurende 1940 tot 1945, werden de Nederlandse homofielen weer vervolgd voor hun geaardheid, gebaseerd op en volgens § 175 uit het Duitse Straf Wetboek.
Evenals in andere landen ontbreekt het ook hier aan gegevens betreffende Nederlandse homoseksuele slachtoffers gedurende de bezetting. Van een systematische vervolging, zoals bij Joden en Zigeuners, was geen sprake en bleef het bij incidentele gevallen.
Zoals er veel bekend is over de vervolging en uitroeiing van de joden en grote delen van de zigeuner bevolking in ons land, zo weinig is bekend betreffende de homoseksuelen in Nederland, zowel vrouwelijke als mannelijke.
Veel onbeantwoorde vragen blijven er staan, o.a .
- Het aantal gedeporteerden.
- Het aantal wat in gevangenissen is terecht gekomen
- Het aantal veroordelingen
- Het aantal dat ondergedoken is geweest.
- Het aantal dat gevlucht is naar het buitenland
- Het aantal geëxecuteerden.
Vragen waar waarschijnlijk geen antwoord ooit op gegeven zal / kan worden.
Vermoedelijk ook doordat na de oorlog veel mensen zich schaamden om er voor uit te komen dat zij homoseksueel waren en het meeegemaakte voor iedereen verzwegen.

Lees verder door het PDF-bestand te downloaden >>

Max.van.der.Glas.
1 januari 2011

 

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<