Opa Snoek (1)
Opa Snoek was de
2de vader van mijn moeder, streng Doopsgezind en G.D
vrezend.
Van hem heb ik het: "lekker slapen en gezond weer op",
waarop mijn vader dan riep "Omijn".
Hij woonde in de 2de Jan van der Heijdestraat 26, recht
tegenover het huis waar mijn moeder is geboren.
Voor, tijdens en na de oorlog, kwam hij 3 keer per week naar
ons huis in de Vechtstraat, en ondanks zijn hoge leeftijd
(geb.1863) deed hij dat te voet, met wandelstok. Hij liep
dan via de Ceintuurbaan, Cornelis Troostplein,door de
Scheldestraat en de huidige Churchillaan naar ons toe. Soms
nam hij de route binnendoor, via Corn.Troostplein,
Lutmastraat, v. Mesdagstraat en dan via de Amstelkade
richting ons huis. Velen herkenden hem op deze wandelingen
en groetten hem dan met 'n goedemiddag, lekker weertje he,
waarop hij dan terug zwaaide met zijn stok en glimlachend
terug knikte.
Vaak hebben mijn broer en ik hem vergezeld op deze
wandelingen en dan werd meestal de route Churchillaan
genomen. Waarom ?? Wel om het volgende.
Als je n.l. vanuit de Scheldestraat de Churchilllaan op
ging, dan had je daar aan de linkerkant hoge stoepen met
trappen, die dan door ons allemaal in draf genomen werden en
als "beloning" zoals hij dat noemde, kregen wij dan wat
knikkers. Wat was nl het geval?
Op de hoek van de Maasstraat zat 'n rijwielstalling en op
ongeveer 10 meter van de hoek, op de
Churchilllaan zat onderin de muur 'n
gaatje van rond de 5 cm. Als je daar 1 knikker in gooide,
kwamen er 2 uit terug en als je geluk had 3. Dat was iedere
keer weer spannend.
++ Het gaatje zat er 3 jaar geleden,dus 60 jaar later, nog
!! ++
Later ging hij met lijn 25 vanaf de Ferd. Bolstraat naar het
Victorieplein met de tram, hij was toen al dik in de 80. Ook
daar was hij 'n bekende en als het druk was met vrouwen die
met boodschappen van de Albert Cuypmarkt kwamen en er geen
plaats was om te zitten,riep hij met stemverheffing: IS ER
NOG PLAATS VOOR IEMAND VAN BOVEN DE 80 !! en dan stonden er
altijd mensen op en riepen "hier opa" !!
Vaak dacht ik dan, het is jouw opa niet, het is MIJN opa,
lekker puh !!
Opa Snoek (2)
Zoals ik al in
mijn vorige herinnering schreef, was mijn opa 'n vriendelijk
oud baasje, die geen vlieg kwaad kon en zou doen. Hij was
geboren in Friesland en wel in de buurt van Ureterp.
Prachtig vonden mijn broertje en ik het als hij in het Fries
tegen ons begon te spreken, wij schaterden het dan uit van
het lachen, wat dan weer 'n echte stimulans voor hem was om
verder te gaan.
Hij kon ons heerlijk voorlezen als we naast hem zaten, ik
met 'n halve bil op de vensterbank bij het raam en Jacq aan
de andere kant boven op het grote dressoir.
Jacq en ik waren zijn oogappels en hij kon het niet
verdragen als mijn moeder ons onderhanden nam, omdat wij
weer wat hadden uit gevreten. Hij zei dan niets, maar streek
dan over zijn kale kop en GVD hoorde hem brommen. Vloeken
was bij hem uit den boze en de ergste vloek die hij kon
slaken en geloof mij, dit is echt waar, was: POTVERDORIE
HEINTJE SAMME KAATJE GRIET VERMOORD DE KAT IN DE
BANTAMMERSTRAAT.
Dit kwam er dan in een keer uit, maar dan moest het wel iets
heel ergs zijn geweest, meestal bleef het bij POTVERDORIE.
Mijn ouders waren zoals gewoonlijk naar de markt, zij
bedreven daar 'n kousen- en sokkenhandel en mijn vader
Coentje,was bekend bij iedereen. Mijn opa paste op de
kinderen als zij om 4 uur uit school kwamen en meestal was
hij, zoals gewoonlijk, om rond 2 uur bij ons thuis in de
Vechtstraat. Zo ook in, het zal 1946 / 47 geweest zijn.
Het eerste wat opa dan deed waren de aardappels schillen,
groente schoonmaken en alles in de keuken klaar zetten, om
20 minuten voor mijn ouders kwamen, alles op het fornuis (ja
dat stond er nog steeds) aan de kook te brengen, zodat wij
dan meteen na thuiskomst van mijn ouders aan tafel konden
gaan. Als hij klaar was ging hij in ZIJN stoel bij het raam
zitten en nam boek en vergrootglas en ging lezen.
Toen Jacq en ik om kwart over vier thuis kwamen, was er dus
geen vuiltje aan de lucht, opa 'n zoen en gedag zeggen en
naar ons kamertje om te spelen.
Nu stonden onze opklapbedden aan beide kanten van de kamer,
met openslaande deuren naar de waranda, en daar voor 'n
stoel om onze kleren 's nachts, keurig opgevouwen, op te
leggen. Hoe wij op het idee kwamen weten wij tot op de dag
van heden niet, maar plotseling hadden wij 'n vuurtje
gestookt in de kamer en waren aardappels aan het piepen. Na
enige tijd kwam opa even kijken, hoe braaf de jongens aan
het spelen waren, want het was zo stil in huis. Toen hij ons
kamertje binnen kwam, stonden de vlammen al zeker boven de
halve meter. Hoe hij het gered heeft om de boel te doven,
weet ik niet meer, maar toen mijn ouders thuis kwamen en
vroegen hoe alles was, zei hij alsmaar over zijn kale bol
strijkend, "ja Gretha,alles is fijn".
Na het eten is het uiteindelijk toch uitgekomen, hoe kon het
ook anders met zo'n brandgat in het zeil.
Als nog hebben wij toen van ma met de mattenklopper kennis
gemaakt. Maar opa heeft geen vloek geuit !!
Max.van.der.Glas.
|